Просоди (лингвистика)
Просо́ди (желт.-шира. προσῳδία — уозадар, тӀаьхьара эриг; иштта просо́дика) — фонетикин дакъа, цуо къастадо иштта леран башхаллаш, масала, чӀогӀалла, ницкъ/жигаралла, дохалла, эшарпхенаш, глоттализаци, палатализаци, мукъаза аз к мукъа озан тӀетовжаран тайпа, коьртачарна тӀеоьшу кхин хьесапаш а, артикуляци аз[1]. Просодин дакъолгаша кхочуш йо мотт буьйцуш сегментийн (дешдекъехь, дешехь, синтагмехь, фразехь, кхин дӀа а) массо а меттан тӀегӀанашкахь, цара кхочушйо маьӀна къасторан роль. Просодин гуран чохь Ӏамайо амалаш кхеторан субъективан тӀегӀа Суперсегментан меттан дакъа (къамелан локхалла, чӀогӀалла, дохалла), кхин а цуьнан физикин аспект (лестам, жигаралла, хан)[2].
Просодин дакъолгаш кхуллу автономин системаш, царех уггаре ладаме лору дешдекъан тон, иза Ӏамайо тонологис; дешдакъа уозор, иза Ӏамадо рамках Акцентологис, фразин интонацин гуран чохь, иза Ӏамайо моттхааро, интонологи[1] санна.
Хьалха цхьа могӀа фонетикин талламашкахь термин «просоди» синоним йара термин «интонацин» — шийн а термино билгалйоккху суперсегментан меттан гӀирсан функцин система. хӀинцалера белхашкахь интонацеш лору суперсегментан гӀирсаш, уьш кхочушйо йеккъа фразин тӀегӀанехь, ткъа просодеш — дерриг меттан декъан тӀегӀанехь[2].
- ↑ 1 2 Просодия / Светозарова Н. Д. // Полупроводники — Пустыня. — М. : Большая российская энциклопедия, 2015. — С. 614. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 27). — ISBN 978-5-85270-364-4.Кеп:Проверено
- ↑ 1 2 Антипова А. М. Кеп:Статья ЛЭСКеп:Проверено