Википеди

GSC4380-2196

BD+11 1075 — бу спектран классан O3[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 9,5 ± 0,02[5] гергга бу, лаьтта Жираф седарчийн гуламехь.

GSC4380-2196
Каталоган код GSC 04380-02196, SAO 6435, HIP 40047, 2MASS J08104947+7457579, AG+75 374, ALS 18862, BD+75 325, GCRV 59332, HIC 40047, NSV 17739, PPM 6937, TD1 30853, TYC 4380-2196-1, UBV 7736, UBV M 4883, uvby98 007500325 V, Gaia DR2 1135587497636732672
Седарчийн гулам Жираф
Дуьненна генахь 150,8455 ± 1,413 парсек[1]
Параллакс 6,6293 ± 0,0621 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 10,299 ± 0,114 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 7,173 ± 0,09 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −19 km/s[2][3]
Спектран класс O3[4]
Гуш болу седин барам 9,5 ± 0,02[5]
Металличность 0,22[6]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 8ч 10м 49,490162307с[1]
ОхьатаӀар +74° 57′ 57,93622653″[1]
Эффективная температура 30 086 K[6]
Поверхностная гравитация 3900 сантиметр на секунду в квадрате[6]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Turon C., Creze M., Egret D., Gomez A., Grenon M., Jahreiss H., Requieme Y., Argue A. N., Bec-Borsenberger A., Dommanget J. et al. Version 2 of the Hipparcos Input Catalogue (фр.) // Bulletin d'Information du Centre de Données Stellaires — 1993. — Vol. 43. — P. 5. — ISSN 0242-6536
  3. ↑ Gould N. L., Herbig G. H., Morgan W. W. BD +75 325: a subluminous O-type star (инг.) // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1957. — Vol. 69. — P. 242–244. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/127057
  4. ↑ 1 2 Barbier R., Dossin F., Jaschek M., Klutz M., Swings J. P., Vreux J. M. Spectral classification of ultraviolet objects (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1978. — Vol. 66. — P. 9–10. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 1 2 3 Koleva M., Vazdekis A. Stellar population models in the UV. I. Characterisation of the New Generation Stellar Library (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — Vol. 538. — P. A143. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201118065 — arXiv:1111.5449
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC4380-2196&oldid=9002109»