Википеди

HD12447

ХӀокху версин 2 хийцам талла безаш бу. ЧӀагӀйелла верси теллина (2022, 24 декабрь).

BD+11 1075 — бу спектран классан kA0hA7Sr+kA2hF2mF2(IV)[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 3,75 ± 0,26[4], 3,58 ± 0,23[4], 3,62 ± 0,33[4] гергга бу, лаьтта Рыбы седарчийн гуламехь.

HD12447
Масса 4,57332E+30 килограмм
Каталоган код HIP 9487, α Psc, ADS 1615 AB, 2MASS J02020277+0245495, BD+02 317, CCDM J02020+0246AB, HIC 9487, IDS 01569+0217 AB, IRAS 01594+0231, IRAS F01594+0231, JP11 577, NSV 705, TD1 1179, UBV 2056, uvby98 100012447, alf Psc, WDS J02020+0246AB, PMSC 01569+0217, 113 Psc, IDS 02020+0246 AB, TIC 422692360, AAVSO 0156+02, UBV M 8620
Седарчийн гулам Рыбы
Скорость вращения звезды 81 km/s
Параллакс 21,66 ± 1,06 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 0,04 ± 0,72 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 32,45 ± 1,01 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 7,5 ± 1,8 km/s[2]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов
Спектран класс kA0hA7Sr+kA2hF2mF2(IV)[3]
Гуш болу седин барам 3,75 ± 0,26[4], 3,58 ± 0,23[4], 3,62 ± 0,33[4]
Абсолютная звёздная величина 0,5
Радиус 2,56 солнечный радиус
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 2ч 02м 2,81972с[1]
ОхьатаӀар +2° 45′ 49,541″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  2. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  3. ↑ 1 2 Gray R. O., Garrison R. F. The late A-type stars - Refined MK classification, confrontation with Stromgren photometry, and the effects of rotation (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1989. — Vol. 70. — P. 623–636. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191349
  4. ↑ 1 2 3 4 5 6 Cutri R. M., Skrutskie M. F., Van Dyk S., Beichman C. A., Carpenter J. M., Chester T., Cambresy L., Evans T., Fowler J., Gizis J. и др. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003. — Т. 2246. — С. —1.
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD12447&oldid=10079614»