Википеди

HD141378

BD+11 1075 — бу спектран классан A3V[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,524 ± 0,009[4] гергга бу, лаьтта Весы седарчийн гуламехь.

HD141378
Каталоган код HR 5875, HD 141378, SAO 140775, HIP 77464, 2MASS J15485681-0349066, GSC 05026-00903, GC 21251, GCRV 9112, HIC 77464, N30 3550, PPM 198970, TD1 18577, TYC 5026-903-1, UBV 13446, uvby98 100141378, YZ 93 5496, Gaia DR1 4402445932005364480, WEB 13117, Gaia DR2 4402445936305708416, 30 Ser, Gaia DR3 4402445936305708416, TIC 187423650, UBV M 20971, Renson 40130
Седарчийн гулам Весы
Дуьненна генахь 53,2 ± 0,1673 парсек[1]
Скорость вращения звезды 80 km/s[2]
Параллакс 18,797 ± 0,0591 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 7,256 ± 0,05 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −30,084 ± 0,059 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −14,68 ± 2,62 km/s[2]
Спектран класс A3V[3]
Гуш болу седин барам 5,524 ± 0,009[4]
Абсолютная звёздная величина 1,87
Металличность 0,42[2]
Радиус 1,91 солнечный радиус
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 15ч 48м 56,7969566с[1]
ОхьатаӀар −3° 49′ 6,637938″[1]
Эффективная температура 8750 K[2]
Поверхностная гравитация 31 600 сантиметр на секунду в квадрате[2]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ 1 2 3 4 5 Iglesias D., Bayo A., Olofsson J., Wahhaj Z., Eiroa C., Montesinos B., Rebollido I., Smoker J., Sbordone L., Schreiber M. R. et al. Debris discs with multiple absorption features in metallic lines: circumstellar or interstellar origin? (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2018. — Vol. 480. — P. 488–520. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STY1724 — arXiv:1806.10687
  3. ↑ 1 2 Houk N., Swift C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars (инг.) — 1999. — Vol. 5.
  4. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD141378&oldid=9003677»