Википеди

HD16004

BD+11 1075 — бу спектран классан B9.5IIIpHg?[6], B9.5IIIp[6] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,345 ± 0,01[7] гергга бу, лаьтта Андромеда (седарчийн гулам) седарчийн гуламехь.

HD16004
Масса 5,726592E+30 килограмм
Каталоган код 2MASS J02352790+3939517, BD+39 573, HR 746, GSC 02836-01871, HD 16004, SAO 55680, HIP 12057, ADS 1961 A, AG+39 284, ALS 17440, CCDM J02355+3940A, CSI+39 573 1, GC 3093, GCRV 53187, HIC 12057, IDS 02292+3914 A, PPM 67498, TD1 1506, TYC 2836-1871-1, UBV 2575, UBV M 9021, uvby98 100016004, WDS J02355+3940A, WEB 2482, Gaia DR2 335057859121122432
Седарчийн гулам Андромеда (седарчийн гулам)
Компаньон BD+39 573B[1]
Дуьненна генахь 202,4947 ± 6,7657 парсек[2]
Скорость вращения звезды 30 km/s[3]
Параллакс 4,9384 ± 0,165 ларин миллисекунд[2]
Шен леларан охьатаӀар −34,296 ± 0,187 шарахь миллиарксекунд[2]
Шен леларехь нисса хьалабалар 16,659 ± 0,223 шарахь миллиарксекунд[2]
Радиальная скорость −6,8 ± 1,1 km/s[4][5]
Спектран класс B9.5IIIpHg?[6], B9.5IIIp[6]
Гуш болу седин барам 6,345 ± 0,01[7]
Светимость 158 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина −0,36
Радиус 3,274 солнечный радиус
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 2ч 35м 27,9012589067с[2]
ОхьатаӀар +39° 39′ 51,770548803″[2]
Оценка возраста объекта 162 миллион лет

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[8]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[9][10].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[11][12][13][14].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ Вашингтонский каталог визуально-двойных звёзд
  2. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ Abt H. A., Levato H., Grosso M. Rotational Velocities of B Stars (инг.) // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2002. — Vol. 573, Iss. 1. — P. 359–365. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/340590
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ Hube D. P. The radial velocities of 335 late B-type stars — 1970. — Т. 72. — С. 233–280.
  6. ↑ 1 2 3 4 Molnar M. R. The He-weak stars (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1972. — Vol. 175. — P. 453–464. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/151570
  7. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD16004&oldid=9004259»