BD+11 1075 — бу спектран классан ApSi[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 9,9 ± 0,1[4] гергга бу, лаьтта Стрелец[d] седарчийн гуламехь.

HD172319
Каталоган код HD 172319, GSC 07415-00886, 2MASS J18405801-3452480, CD-34 13026, CPD-34 7996, PPM 298022, TYC 7415-886-1, [DTH99] BJ 10-357, Gaia DR2 6733928835143889024
Седарчийн гулам Стрелец[d]
Дуьненна генахь 731,9573 ± 29,5205 парсек[1]
Параллакс 1,3662 ± 0,0551 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −6,508 ± 0,071 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 2,059 ± 0,083 шарахь миллиарксекунд[1]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d][2]
Спектран класс ApSi[3]
Гуш болу седин барам 9,9 ± 0,1[4]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 18ч 40м 58,0130111416с[1]
ОхьатаӀар −34° 52′ 48,097583409″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. Hümmerich S., Paunzen E., Bernhard K. New photometrically variable magnetic chemically peculiar stars in the ASAS-3 archive (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2016. — Vol. 152, Iss. 4. — P. 104–104. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.3847/0004-6256/152/4/104arXiv:1610.08253
  3. 1 2 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982. — Т. 3. — С. 0.
  4. 1 2 Teixeira R., Galli P. A. B., Benevides-Soares P., Campion J. F. L., Fidêncio M., Krone-Martins A., Sinachopoulos D., Ducourant C. Proper motion and densification of the International Celestial Reference Frame in the direction of the Galactic bulge (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2011. — Vol. 534. — P. 91–91. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201117651
  5. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан