Википеди

HD178875

BD+11 1075 — бу спектран классан kF2hA9mF3[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 7,72 ± 0,01[4] гергга бу, лаьтта Лира седарчийн гуламехь.

HD178875
Каталоган код HD 178875, GSC 03120-01255, 2MASS J19083803+3830318, BD+38 3449A, BD+38 3449, HIP 94031, SAO 67868, AG+38 1793, CCDM J19086+3831A, CSI+38 3449 1, HIC 94031, IDS 19052+3821 A, KIC 3429637, PPM 82373, TD1 24045, TYC 3120-1255-1, uvby98 100178875, WDS J19086+3831A, Gaia DR1 2099597545788410112, Gaia DR2 2099597550088641792
Седарчийн гулам Лира
Дуьненна генахь 210,9215 ± 3,3143 парсек[1]
Скорость вращения звезды 50 km/s[2]
Параллакс 4,7411 ± 0,0745 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 14,161 ± 0,131 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −10,109 ± 0,137 шарахь миллиарксекунд[1]
Спектран класс kF2hA9mF3[3]
Гуш болу седин барам 7,72 ± 0,01[4]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 19ч 08м 38,036856583с[1]
ОхьатаӀар +38° 30′ 31,927043717″[1]
Эффективная температура 7256 K[5], 7350 K[5]
Поверхностная гравитация 460 сантиметр на секунду в квадрате[5]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ Uytterhoeven K., Moya A., Grigahcène A., Guzik J. A., Gutiérrez-Soto J., Handler G., Balona L. A., Niemczura E., Machado L. F., Benatti S. et al. The Kepler characterization of the variability among A- and F-type stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2011. — Vol. 534. — P. 125–125. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201117368 — arXiv:1107.0335
  3. ↑ 1 2 Abt H. A. Spectroscopic tests of photoelectric stellar classification of abnormal stars (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1984. — Vol. 285. — P. 247–251. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/162498
  4. ↑ 1 2 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 1 2 3 Lampens P., Fremat Y., Vermeylen L., Sodor A., Skarka M., De Cat P., Bognar Z., De Nutte R., Dumortier L., Escorza A. et al. Multi-technique investigation of the binary fraction of A-F type candidate hybrid variable stars discovered by Kepler (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — Vol. 610. — P. 17–17. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201730694 — arXiv:1709.03436
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD178875&oldid=9004832»