Википеди

HD179950

BD+11 1075 — бу спектран классан A8 (UV type for hot comp.)[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 4,86 ± 0,01[5] гергга бу, лаьтта Стрелец[d] седарчийн гуламехь.

HD179950
Масса 4,17564E+30 килограмм
Каталоган код 2MASS J19153244-2515239, HD 179950, HIP 94643, HR 7292, SAO 187882, ψ Sgr, PLX 4481, GC 26516, GCRV 11693, HIC 94643, IRC -30407, JP11 3081, N30 4259, PMC 90-93 6589, PPM 269531, ROT 2746, SRS 44132, TD1 24208, UBV 16287, YZ 115 13390, TYC 6879-2498-1, ADS 12214 AB, IRAS 19124-2520, uvby98 100179950, WDS J19155-2515AB, SBC9 1135, SBC9 1134, SBC7 739, SBC7 740, WEB 16497, WEB 16502, Gaia DR2 6770084041623596032, 42 Sgr, Gaia DR3 6770084041623596032, IDS 19094-2526 AB, TIC 2291183, Renson 49940
Седарчийн гулам Стрелец[d]
Дуьненна генахь 93,755 ± 3,1468 парсек[1]
Скорость вращения звезды 0 km/s[2]
Параллакс 9,7638 ± 0,3209 ларин миллисекунд[3]
Шен леларан охьатаӀар −28,256 ± 0,414 шарахь миллиарксекунд[3]
Шен леларехь нисса хьалабалар 35,625 ± 0,484 шарахь миллиарксекунд[3]
Радиальная скорость −11,43 ± 1,47 km/s[3]
Спектран класс A8 (UV type for hot comp.)[4]
Гуш болу седин барам 4,86 ± 0,01[5]
Светимость 84 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина 0,06
Радиус 8,32 солнечный радиус
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 19ч 15м 32,4265759с[6]
ОхьатаӀар −25° 15′ 24,056854″[6]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars (инг.) — 1970. — Vol. 189.
  3. ↑ 1 2 3 4 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 1 2 Parsons S. B., Ake T. B. Ultraviolet and Optical Studies of Binaries with Luminous Cool Primaries and Hot Companions. V. The Entire IUE Sample (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1998. — Vol. 119, Iss. 1. — P. 83—104. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/313152
  5. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 1 2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD179950&oldid=9004858»