BD+11 1075 — бу спектран классан Am[3][4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,41[5] гергга бу, лаьтта Лира седарчийн гуламехь.

HD180638
Каталоган код HD 180638, 2MASS J19161161+2816499, GSC 02136-03401, BD+28 3268A, SAO 87013, BD+28 3268, HIP 94700, ADS 12246 AB, AG+28 1951, CCDM J19162+2817AB, GC 26575, HIC 94700, IDS 19122+2806 AB, PPM 108692, TD1 24306, TYC 2136-3401-1, uvby98 100180638, WDS J19162+2817AB
Седарчийн гулам Лира
Параллакс 4,33 ± 0,93 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 0,62 ± 1 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −0,09 ± 0,73 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −16 ± 9,5 km/s[2]
Спектран класс Am[3][4]
Гуш болу седин барам 8,41[5]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 19ч 16м 11,64153с[1]
ОхьатаӀар +28° 16′ 50,3203″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. 1 2 3 4 5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  2. Fehrenbach C., Burnage R., Figuiere J. Mesures de vitesses radiales. VI. Accompagnement au sol du programme d'observation du satellite Hipparcos (инг.) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1992. — Vol. 95. — P. 541–579. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  3. 1 2 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles A a spectre particulier (фр.) // Journal des observateurs — 1960. — Vol. 43. — P. 129. — ISSN 0368-3389
  4. 1 2 Slettebak A., Nassau J. J. Peculiar and metallic line A-type stars in a galactic zone (инг.) // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1959. — Vol. 129. — P. 88–92. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/146598
  5. 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан