Википеди

HD19400

BD+11 1075 — бу спектран классан B8III/IV[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 5,499 ± 0,009[5] гергга бу, лаьтта Южная Гидра седарчийн гуламехь.

HD19400
Каталоган код θ Hyi, uvby98 100019400, CCDM J03023-7154AB, CPC 21.2 421, FK5 113, GC 3687, GCRV 1710, GSC 09148-01834, HD 19400, HIC 14131, HIP 14131, HR 939, IDS 03021-7228 AB, N30 633, PPM 367896, ROT 420, SAO 255945, TD1 1912, TYC 9148-1834-1, UBV 3016, WDS J03023-7154AB, IRAS 03021-7205, 2MASS J03021544-7154090, WEB 2780, Gaia DR2 4645479443883933824, Gaia DR3 4645479443883933824, TIC 280051467, ALS 19789, Renson 4850
Седарчийн гулам Южная Гидра
Дуьненна генахь 153,856 ± 1,4653 парсек[1]
Параллакс 6,4996 ± 0,0619 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 16,598 ± 0,08 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 27,256 ± 0,078 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 12,3 ± 1,6 km/s[2]
Тип переменной звезды вращающаяся переменная[3]
Спектран класс B8III/IV[4]
Гуш болу седин барам 5,499 ± 0,009[5]
Светимость 287 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина −0,48
Металличность 0,75[6]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 3ч 02м 15,448841с[1]
ОхьатаӀар −71° 54′ 8,839048″[1]
Эффективная температура 13 500 K[6]
Поверхностная гравитация 8000 сантиметр на секунду в квадрате[6]
Оценка возраста объекта 211 миллион лет

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ N.V. Kharchenko, R.-D. Scholz, A.E. Piskunov, Röser S., Schilbach E. Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations (инг.) // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — Vol. 328, Iss. 9. — P. 889—896. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  3. ↑ Kochukhov O., Khalack V., Kobzar O., Neiner C., Paunzen E., Labadie-Bartz J., David-Uraz A. TESS survey of rotational and pulsational variability of mercury-manganese stars (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2021. — Vol. 506, Iss. 4. — P. 5328—5344. — 17 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STAB2107 — arXiv:2107.09096
  4. ↑ 1 2 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 (инг.) — 1975. — Vol. 1.
  5. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 1 2 3 Hubrig S., Castelli F., Gonzalez J. F., Carroll T. A., Ilyin I., Scholler M., Drake N. A., Korhonen H., Briquet M. Abundance analysis, spectral variability, and search for the presence of a magnetic field in the typical PGa star HD 19400 (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — Vol. 442. — P. 3604–3615. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1122 — arXiv:1406.1927
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD19400&oldid=9005291»