Википеди

HD201033

BD+11 1075 — бу спектран классан Am[5][6] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,02[7] гергга бу, лаьтта Цефей седарчийн гуламехь.

HD201033
Масса 1,9 ± 0,1 M☉[1]
Каталоган код HD 201033, GSC 03956-00803, HIC 104051, HIP 104051, 2MASS J21044887+5535166, PPM 39125, SAO 33117, uvby98 100201033, YZ 0 178, AG+55 1422, BD+55 2514, Gaia DR1 2188906820864552192, Gaia DR2 2188906825165621120, TOI-1431, Gaia DR3 2188906825165621120, TIC 375506058, TYC 3956-803-1, YZ 55 6891, Renson 56060
Седарчийн гулам Цефей
Тело-спутник TOI-1431 b
Дуьненна генахь 149,6 ± 1,1 парсек[1]
Параллакс 6,685 ± 0,0186 ларин миллисекунд[2]
Шен леларан охьатаӀар 23,525 ± 0,022 шарахь миллиарксекунд[2]
Шен леларехь нисса хьалабалар 11,751 ± 0,022 шарахь миллиарксекунд[2]
Радиальная скорость −13 ± 1,3 km/s[3]
Тип переменной звезды затменная звезда[4]
Спектран класс Am[5][6]
Гуш болу седин барам 8,02[7]
Металличность 0,43 ± 0,2[1]
Радиус 1,92 ± 0,07 солнечный радиус[1]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 21ч 04м 48,8646514с[2]
ОхьатаӀар +55° 35′ 16,514573928″[2]
Эффективная температура 7690 ± 400 K[1]
Оценка возраста объекта 0,29 ± 0,32 гигагод[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[8]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[9][10].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[11][12][13][14].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Addison B. C., Knudstrup E., Wong I., Dorval P., Hébrard G., Albrecht S., Snellen I., Bello-Arufe A., Bonfils X., Almenara J. et al. TOI-1431b/MASCARA-5b: A Highly Irradiated Ultrahot Jupiter Orbiting One of the Hottest and Brightest Known Exoplanet Host Stars (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2021. — Vol. 162, Iss. 6. — P. 292. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AC224E — arXiv:2104.12078
  2. ↑ 1 2 3 4 5 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Grenier S., M.-O. Baylac, Rolland L., Burnage R., Arenou F., Briot D., Delmas F., Duflot M., Genty V., Gómez A. E. et al. Radial velocities. Measurements of 2800 B2-F5 stars for HIPPARCOS (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1999. — Vol. 137, Iss. 3. — P. 451—456. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/AAS:1999489
  4. ↑ Prša A., Kochoska A., Conroy K. E., Eisner N., Hey D. R., IJspeert L., Johnston C., Fleming S. W., Mortensen D., Pepper J. et al. TESS Eclipsing Binary Stars. I. Short-cadence Observations of 4584 Eclipsing Binaries in Sectors 1–26 (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2022. — Vol. 258, Iss. 1. — 22 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.3847/1538-4365/AC324A — arXiv:2110.13382
  5. ↑ 1 2 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles A a spectre particulier (фр.) // Journal des observateurs — 1960. — Vol. 43. — P. 129. — ISSN 0368-3389
  6. ↑ 1 2 Slettebak A., Nassau J. J. Peculiar and metallic line A-type stars in a galactic zone (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — United Kingdom: IOP Publishing, 1959. — Vol. 129. — P. 88–92. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/146598
  7. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD201033&oldid=9005480»