Википеди

HD204038

BD+11 1075 — бу спектран классан A1VpSi:[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,38[5] гергга бу, лаьтта Лебедь[d] седарчийн гуламехь.

HD204038
Каталоган код GCRV 72166, GSC 02707-00173, HD 204038, HIC 105739, HIP 105739, 2MASS J21250036+3341150, PPM 86524, SAO 71307, uvby98 100204038, SBC9 1305, AG+33 2104, BD+33 4252, SBC7 856, Gaia DR1 1855066125411289600, WEB 19191, Gaia DR2 1855066129714099840, V1073 Cyg, TYC 2707-173-1, Renson 56830, TIC 163965682, Gaia DR3 1855066129714099840
Седарчийн гулам Лебедь[d]
Дуьненна генахь 184,437 ± 1,1702 парсек[1]
Параллакс 5,4219 ± 0,0344 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −24,429 ± 0,031 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −1,028 ± 0,025 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −0,8 ± 1,1 km/s[2]
Тип переменной звезды эллипсоидальная переменная[3]
Спектран класс A1VpSi:[4]
Гуш болу седин барам 8,38[5]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 21ч 25м 0,3578881488с[1]
ОхьатаӀар +33° 41′ 14,93881″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Bilir S., Karataş Y., Demircan O., Eker Z. Kinematics of W Ursae Majoris type binaries and evidence of the two types of formation (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2005. — Vol. 357, Iss. 2. — P. 497–517. — 21 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1111/J.1365-2966.2005.08609.X — arXiv:astro-ph/0411291
  3. ↑ Smalley B., Southworth J., Pintado O. I., Gillon M., Holdsworth D. L., Delrez L., Anderson D. R., Barros S. C. C., Cameron A. C., Horne K. et al. Eclipsing Am binary systems in the SuperWASP survey (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2014. — Vol. 564. — P. 69–69. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201323158 — arXiv:1402.7168
  4. ↑ 1 2 Abt H. A. MK classifications of spectroscopic binaries (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2008. — Vol. 180, Iss. 1. — P. 117–118. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/180/1/117
  5. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD204038&oldid=9005561»