Википеди

HD206155

BD+11 1075 — бу спектран классан A1III[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,98[5] гергга бу, лаьтта Пегас седарчийн гуламехь.

HD206155
Каталоган код CCDM J21400+0911AB, GCRV 72373, GSC 01120-00161, HD 206155, HIC 106981, HIP 106981, 2MASS J21400189+0911050, N30 4779, PPM 172082, ROT 3148, SAO 126971, TD1 28345, uvby98 100206155, WDS J21400+0911AB, YZ 8 10871, SBC9 1319, SBC9 1320, AG+08 2996, BD+08 4714, SBC7 866, PMSC 21351+0844, Gaia DR1 1741318864380177408, WEB 19330, WEB 19331, Gaia DR2 1741318868675197184, EE Peg, GC 30328, TYC 1120-161-1, Renson 57410, TIC 305444153, Gaia DR3 1741318868675197184
Седарчийн гулам Пегас
Дуьненна генахь 129,031 ± 1,4751 парсек[1]
Параллакс 7,7501 ± 0,0886 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 11,328 ± 0,093 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 40,862 ± 0,091 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −22,6 ± 7,4 km/s[2]
Тип переменной звезды затменная звезда[3]
Спектран класс A1III[4]
Гуш болу седин барам 6,98[5]
Металличность 0,02[6]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 21ч 40м 1,8804448с[1]
ОхьатаӀар +9° 11′ 5,150644″[1]
Оценка возраста объекта 300 миллион лет

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ N.V. Kharchenko, R.-D. Scholz, A.E. Piskunov, Röser S., Schilbach E. Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations (инг.) // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — Vol. 328, Iss. 9. — P. 889—896. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  3. ↑ Kreiner J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries (инг.) // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — Vol. 54. — P. 207–210. — ISSN 0001-5237
  4. ↑ 1 2 Abt H. A. MK classifications of spectroscopic binaries (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2008. — Vol. 180, Iss. 1. — P. 117–118. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/180/1/117
  5. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  6. ↑ Bochanski J. J., Faherty J. K., Gagné J., Nelson O., Coker K., Smithka I., Desir D., Vasquez C. Fundamental Properties of Co-moving Stars Observed by Gaia (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — Vol. 155, Iss. 4. — P. 149. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AAAEBE — arXiv:1801.00537
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD206155&oldid=9005629»