Википеди

HD209339

BD+11 1075 — бу спектран классан O9.7IV[4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,51 ± 0,01[5] гергга бу, лаьтта Цефей[d] седарчийн гуламехь.

HD209339
Каталоган код CCDM J22007+6229AB, ALS 12087, CEL 5418, GCRV 13835, GSC 04267-01699, HD 209339, HIC 108650, HIP 108650, HR 8399, IDS 21576+6201 AB, 2MASS J22003925+6229161, PPM 23382, SAO 19792, TD1 28710, UBV 18823, UCAC4 763-065522, uvby98 100209339, WDS J22007+6229AB, Gaia DR2 2204409870400823936, AG+62 1299, BD+61 2233, HGAM 1049, GOS G104.58+05.87 01, Gaia DR1 2204409866095738496, WEB 19551
Седарчийн гулам Цефей[d]
Дуьненна генахь 844,88 ± 21,63 парсек[1]
Скорость вращения звезды 102 km/s[2], 94 km/s[2]
Параллакс 1,1836 ± 0,0303 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −2,454 ± 0,071 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −1,083 ± 0,053 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −18,5 km/s[3], −9,6 km/s[3]
Спектран класс O9.7IV[4]
Гуш болу седин барам 8,51 ± 0,01[5]
Мур J2000.0[d]
Нийсса хьалабалар 22ч 00м 39,2641276076с[1]
ОхьатаӀар +62° 29′ 16,064937019″[1]
Эффективная температура 23 081 K[3]
Поверхностная гравитация 2200 сантиметр на секунду в квадрате[3], 2173 сантиметр на секунду в квадрате[3]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 Simón-Díaz S., Godart M., Castro N., Herrero A., Puls J., Telting J., Grassitelli L., Aerts C. The IACOB project. III. New observational clues to understand macroturbulent broadening in massive O- and B-type stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — Vol. 597. — 17 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201628541 — arXiv:1608.05508
  3. ↑ 1 2 3 4 5 Huang W., Gies D. R., McSwain M. V. A stellar rotation census of B stars: from ZAMS to TAMS (инг.) // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2010. — Vol. 722, Iss. 1. — P. 605–619. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/722/1/605 — arXiv:1008.1761
  4. ↑ 1 2 Sota A., Apellániz J. M., Morrell N. I., Walborn N. R., Arias J. I., Alfaro E. J. The Galactic O-Star Spectroscopic Survey (GOSSS). II. Bright southern stars (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2014. — Vol. 211, Iss. 1. — P. 10. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/211/1/10 — arXiv:1312.6222
  5. ↑ 1 2 Zacharias N., Finch C. T., Girard T. M., Bartlett J. L., Monet D. G., Zacharias M. I. VizieR Online Data Catalog: UCAC4 Catalogue (Zacharias+, 2012) (инг.) — 2012. — Vol. 1322.
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD209339&oldid=9005721»