Википеди

HD209845

BD+11 1075 — бу спектран классан kA3hA5mF2(IV)[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 7,12 ± 0,01[4] гергга бу, лаьтта Пегас седарчийн гуламехь.

HD209845
Каталоган код HD 209845, ADS 15630 A, CCDM J22062+1006A, GSC 01140-01050, HIC 109117, HIP 109117, IDS 22012+0936, IDS 22012+0936 A, 2MASS J22061057+1005363, PPM 141065, SAO 127297, WDS J22062+1006A, YZ 9 11109, AG+09 3103, BD+09 4984, CSI+09 4984 2, TYC 1140-1050-1, [ZEH2003] RX J2206.1+1005 1, BD+09 4984A, Gaia DR1 2727006780705220992, Gaia DR2 2727006785000789504
Седарчийн гулам Пегас
Дуьненна генахь 148,3261 ± 1,1374 парсек[1]
Скорость вращения звезды 28 ± 1,5 km/s[2], 20,9 ± 4,9 km/s[2], 24,8 ± 1,9 km/s[2]
Параллакс 6,7419 ± 0,0517 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −5,659 ± 0,091 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 2,791 ± 0,083 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 2 ± 1,38 km/s[2], −45 ± 1,77 km/s[2], 14,44 ± 1,11 km/s[2], −25,09 ± 0,32 km/s[2], 32,72 ± 0,17 km/s[2]
Спектран класс kA3hA5mF2(IV)[3]
Гуш болу седин барам 7,12 ± 0,01[4]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 22ч 06м 10,5777640023с[1]
ОхьатаӀар +10° 05′ 36,434584127″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 Frasca A., Guillout P., Klutsch A., Ferrero R. F., Marilli E., Biazzo K., Gandolfi D., Montes D. A spectroscopic survey of the youngest field stars in the solar neighborhood . II. The optically faint sample (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — Vol. 612. — P. 96–96. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201732028 — arXiv:1801.00671
  3. ↑ 1 2 Gray R. O., Corbally C. J., Garrison R. F., McFadden M. T., Robinson P. E. Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: Spectroscopy of Stars Earlier than M0 within 40 Parsecs: The Northern Sample. I (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2003. — Vol. 126, Iss. 4. — P. 2048–2059. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/378365 — arXiv:astro-ph/0308182
  4. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD209845&oldid=9005738»