Википеди

HD22374

BD+11 1075 — бу спектран классан B9p[3][4] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,73 ± 0,009[5] гергга бу, лаьтта Телец[d] седарчийн гуламехь.

HD22374
Каталоган код HD 22374, CSV 6038, FK5 4324, GCRV 23451, GSC 01798-00536, HIC 16859, HIP 16859, 2MASS J03365802+2312398, N30 740, PPM 92667, SAO 76029, TD1 2340, UBV 3442, uvby98 100022374, YZ 23 1071, AG+23 288, BD+22 518, Gaia DR2 67725419441688704, 9 Tau, Gaia DR3 67725419441688704, TIC 113922837, GC 4307, TYC 1798-536-1, UBV M 9601, V486 Tau, Renson 5660, EPIC 211014841
Седарчийн гулам Телец[d]
Дуьненна генахь 148,326 ± 0,737 парсек[1]
Параллакс 6,7419 ± 0,0335 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −18,695 ± 0,026 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −14,182 ± 0,039 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −3,6 ± 0,6 km/s[2]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов
Спектран класс B9p[3][4]
Гуш болу седин барам 6,73 ± 0,009[5]
Металличность 0,74[6]
Диаметр 3 810 000 km[7]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 3ч 36м 58,0258965с[1]
ОхьатаӀар +23° 12′ 39,84628″[1]
Эффективная температура 9333 K[6]
Поверхностная гравитация 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[6]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[8]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[9][10].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[11][12][13][14].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system (инг.) // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — Vol. 32, Iss. 11. — P. 759–771. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  3. ↑ 1 2 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles a spectre particulier (фр.) // Journal des observateurs — 1958. — Vol. 42. — P. 45. — ISSN 0368-3389
  4. ↑ 1 2 Walther M. E. Anomalous spectra of stars of class A (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1949. — Vol. 110. — P. 67–72. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/145178
  5. ↑ 1 2 Oja T. UBV photometry of stars whose positions are accurately known. VI (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1991. — Vol. 89. — P. 415–419. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 1 2 3 Adelman S. J. Line identifications, elemental abundances, and equivalent widths for 21 sharp-lined cool peculiar A stars and two comparison standards (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1973. — Vol. 26. — P. 1–18. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190277
  7. ↑ Shulyak D., Paladini C., Causi G. L., Perraut K., Kochukhov O. Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — Vol. 443, Iss. 2. — P. 1629–1642. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD22374&oldid=9006072»