Википеди

HD4150

BD+11 1075 — бу спектран классан A0IV[4][5][…] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 4,361 ± 0,009[6] гергга бу, лаьтта Феникс седарчийн гуламехь.

HD4150
Масса 5,826012E+30 килограмм
Каталоган код 2MASS J00432123-5727470, HD 4150, HIP 3405, HR 191, SAO 232162, GSC 08469-01596, GJ 31.1 A, GJ 9023 A, η Phe, CCDM J00434-5728A, CPC 20 211, FK5 23, GC 866, GCRV 397, HIC 3405, IDS 00389-5801 A, JP11 412, N30 147, PLX 137, PPM 330455, SACS 10, TD1 402, TYC 8469-1596-1, UBV 587, uvby98 100004150 A, WDS J00434-5728A, WEB 602, Gaia DR2 4908022136034353152, Gaia DR3 4908022136034353152, TIC 281703963, UBV M 7601, Renson 1130
Седарчийн гулам Феникс
Дуьненна генахь 80,2478 ± 0,7933 парсек[1]
Скорость вращения звезды 133,1 ± 6,7 km/s[2]
Параллакс 12,4614 ± 0,1232 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 11,628 ± 0,114 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар 6,136 ± 0,131 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 16,18 ± 1,8 km/s[3]
Спектран класс A0IV[4][5][…]
Гуш болу седин барам 4,361 ± 0,009[6]
Светимость 120 солнечная светимость
Абсолютная звёздная величина −0,03
Радиус 3,47 солнечный радиус
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 0ч 43м 21,2101237138с[1]
ОхьатаӀар −57° 27′ 47,028593879″[1]
Эффективная температура 9261 K[2]
Поверхностная гравитация 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[7]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[8]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[9][10].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[11][12][13][14].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Early Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  2. ↑ 1 2 Eiff M. A., Reiners A. New measurements of rotation and differential rotation in A-F stars: are there two populations of differentially rotating stars? (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — Vol. 542. — P. A116. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201118724 — arXiv:1204.2459
  3. ↑ Gaia Data Release 3 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  4. ↑ 1 2 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 (инг.) — 1975. — Vol. 1.
  5. ↑ 1 2 Buscombe W. Spectral classification of Southern fundamental stars — 1962. — Т. 4. — С. 1.
  6. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ SIMBAD Astronomical Database
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD4150&oldid=10448117»