Википеди

HD41724

BD+11 1075 — бу спектран классан G[3], A2[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 9,48 ± 0,03[4], 7,6 ± 0,01[4] гергга бу, лаьтта Возничий седарчийн гуламехь.

HD41724
Каталоган код 2MASS J06083858+3507127, AG+35 615, BD+35 1346, GSC 02427-00963, PPM 71266, SAO 58785, TYC 2427-963-1, CSI+35 1345 2, HD 41725, Gaia DR1 3453279084669308288, Gaia DR2 3453279088967331712, HD 41724, GSC 02427-01526, 2MASS J06082941+3508243, PPM 71263, SAO 58782, TD1 6074, uvby98 100041724, SBC9 1549, AG+35 614, BD+35 1345, CSI+35 1345 1, TYC 2427-1526-1, Gaia DR2 3453279398204978048
Седарчийн гулам Возничий
Дуьненна генахь 511,4305 ± 15,6414 парсек[1], 127,7727 ± 0,8881 парсек[1]
Параллакс 1,9553 ± 0,0598 ларин миллисекунд[1], 7,8264 ± 0,0544 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −3,266 ± 0,075 шарахь миллиарксекунд[1], −42,507 ± 0,064 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −5,325 ± 0,092 шарахь миллиарксекунд[1], −5,788 ± 0,077 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 7,2 km/s[2], 7,2 ± 8,3 km/s[2]
Спектран класс G[3], A2[3]
Гуш болу седин барам 9,48 ± 0,03[4], 7,6 ± 0,01[4]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 6ч 08м 38,5843784063с[1], 6ч 08м 29,4193921884с[1]
ОхьатаӀар +35° 07′ 12,801709147″[1], +35° 08′ 24,489483545″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[5]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[6][7].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[8][9][10][11].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 Nordström B., Mayor M., Andersen J., Holmberg J., Pont F., Jørgensen B. R., Olsen E. H., Mowlavi N. The Geneva-Copenhagen survey of the Solar neighbourhood. Ages, metallicities, and kinematic properties of ∼14 000 F and G dwarfs (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — Vol. 418, Iss. 3. — P. 989–1019. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20035959 — arXiv:astro-ph/0405198
  3. ↑ 1 2 3 4 Cannon A. J., Pickering E. C. VizieR Online Data Catalog: Henry Draper Catalogue and Extension, published in Ann. Harvard Obs. 91-100 (1918-1925) (инг.) // Annals of the Astronomical Observatory of Harvard College — 1918. — Vol. 91-100.
  4. ↑ 1 2 3 4 Hog E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. 27–30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  6. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD41724&oldid=9007453»