Википеди

HD47755

BD+11 1075 — бу спектран классан B4[2] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,44[3] гергга бу, лаьтта Единорог седарчийн гуламехь.

HD47755
Каталоган код ADS 5316, ADS 5316 A, ALS 9088, CCDM J06406+0947A, GSC 00750-01635, HD 47755, IDS 06350+0955 A, 2MASS J06403835+0947160, NGC 2264 74, PPM 151022, SAO 114246, SDSS J064038.35+094716.2, UBV M 31885, UCAC2 35177810, uvby98 222640074, WDS J06406+0947A, YZ 9 3124, AG+09 750, BD+09 1332, HGAM 547, TYC 750-1635-1, [VGK85] NGC 2264 +09 223, BD+09 1332A, Gaia DR1 3326715709947576192, Gaia DR2 3326715714242517248, V684 Mon
Седарчийн гулам Единорог
Дуьненна генахь 700,6236 ± 42,166 парсек[1]
Параллакс 1,4273 ± 0,0859 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −3,942 ± 0,117 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −1,456 ± 0,135 шарахь миллиарксекунд[1]
Спектран класс B4[2]
Гуш болу седин барам 8,44[3]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 6ч 40м 38,3663469184с[1]
ОхьатаӀар +9° 47′ 16,045993085″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[4]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[5][6].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[7][8][9][10].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 Sung H., Bessell M. S., Lee S.-W. UBVRI H-alpha photometry of the young open cluster NGC 2264 (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1997. — Vol. 114. — P. 2644–2657. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/118674
  3. ↑ 1 2 Ducati J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system (инг.) — 2002. — Vol. 2237.
  4. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  5. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  6. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  7. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  8. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  9. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  10. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD47755&oldid=9007654»