Википеди

HD8441

BD+11 1075 — бу спектран классан A4VpSrSi[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,676 ± 0,01[4] гергга бу, лаьтта Андромеда (седарчийн гулам) седарчийн гуламехь.

HD8441
Каталоган код CSV 5917, GCRV 51585, GSC 02825-02536, HD 8441, HIC 6560, HIP 6560, 2MASS J01241868+4308315, PPM 43950, SAO 37177, TD1 790, UBV 1471, uvby98 100008441, UBV M 8146, AG+42 125, BD+42 293, TYC 2825-2536-1, Gaia DR1 396629131591273472, Gaia DR2 396629101528311552, HN And, AGKR 1195, GC 1692, GEN# +1.00008441, SKY# 2121, Renson 2050, TIC 238659021
Седарчийн гулам Андромеда (седарчийн гулам)
Дуьненна генахь 290,9429 ± 8,2955 парсек[1]
Скорость вращения звезды 23,4 ± 2,8 km/s[2]
Параллакс 3,4371 ± 0,098 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −13,258 ± 0,169 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −4,355 ± 0,19 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость −19,6 ± 2,7 km/s[2]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов
Спектран класс A4VpSrSi[3]
Гуш болу седин барам 6,676 ± 0,01[4]
Металличность 0,56[5]
Диаметр 4 840 000 km[6]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 1ч 24м 18,6762637253с[1]
ОхьатаӀар +43° 08′ 31,629302597″[1]
Эффективная температура 9000 K[2]
Поверхностная гравитация 2500 сантиметр на секунду в квадрате[5]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 3 Moiseeva A. V., Romanyuk I. I., Semenko E. A., Kudryavtsev D. O., Yakunin I. A. Fundamental Parameters of CP Stars observed at the 6-m Telescope. I. Observations in 2009-2011 (инг.) // Astrophysical Bulletin — Springer Science+Business Media, 2019. — Vol. 74, Iss. 1. — P. 62—65. — ISSN 1990-3413; 1990-3421 — doi:10.1134/S1990341319010061
  3. ↑ 1 2 Abt H. A. Spectral Classification of Stars in A Supplement to the Bright Star Catalogue (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2004. — Vol. 155, Iss. 1. — P. 175–177. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/423803
  4. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 1 2 Adelman S. J. A study of twenty-one cool Ap stars. II. A reassessment of HD 8441 (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1984. — Vol. 141. — P. 362–368. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ Shulyak D., Paladini C., Causi G. L., Perraut K., Kochukhov O. Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — Vol. 443, Iss. 2. — P. 1629–1642. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD8441&oldid=9008944»