Википеди

HD88022

BD+11 1075 — бу спектран классан G8III+A2m[2] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 6,703 ± 0,01[3] гергга бу, лаьтта Лев[d] седарчийн гуламехь.

HD88022
Каталоган код CCDM J10093+2020AB, ADS 7662 AB, GCRV 6423, GSC 01425-01393, HD 88022, HD 88021, HIC 49747, HIP 49747, IDS 10038+2049, IRAS 10065+2034, 2MASS J10091961+2019565, NSV 4757, PPM 100123, SAO 81208, TD1 14597, UBV 9459, uvby98 100088021, WDS J10093+2020AB, YZ 20 3944, AG+20 1155, BD+21 2156, TYC 1425-1393-1, WEB 9170, Gaia DR2 628411856378018560
Седарчийн гулам Лев[d]
Параллакс 3,627 ± 0,5639 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −16,71 ± 1,052 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −23,735 ± 1,215 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 11,68 ± 0,68 km/s[1]
Спектран класс G8III+A2m[2]
Гуш болу седин барам 6,703 ± 0,01[3]
Металличность 0,24[4], 0,22[4], −0,18[4]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 10ч 09м 19,6166559с[5]
ОхьатаӀар +20° 19′ 56,461685″[5]
Эффективная температура 5245 K[4], 5484 K[4], 5207 K[4], 5043 K[4]
Поверхностная гравитация 1050 сантиметр на секунду в квадрате[4], 810 сантиметр на секунду в квадрате[4], 355 сантиметр на секунду в квадрате[4], 910 сантиметр на секунду в квадрате[4]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[6]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[7][8].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[9][10][11][12].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 Ginestet N., Carquillat J. M. Spectral Classification of the Hot Components of a Large Sample of Stars with Composite Spectra, and Implication for the Absolute Magnitudes of the Cool Supergiant Components (инг.) // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2002. — Vol. 143, Iss. 2. — P. 513–537. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/342942
  3. ↑ 1 2 Høg E., Fabricius C., Makarov V. V., Urban S., Corbin T., Wycoff G., Bastian U., Schwekendiek P., Wicenec A. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — Vol. 355. — P. L27—L30. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  4. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Adamczak J., Lambert D. L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap (инг.) // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — Vol. 791, Iss. 1. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  5. ↑ 1 2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — Vol. 474, Iss. 2. — P. 653–664. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=HD88022&oldid=9009072»