Википеди

RM48848

BD+11 1075 — бу спектран классан химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 11,84[2] гергга бу, лаьтта Щит седарчийн гуламехь.

RM48848
Каталоган код 2MASS J18510589-0617086, NGC 6705 987, Renson 48848, Cl* NGC 6705 KF 79, Cl* NGC 6705 PPM 51, Cl* NGC 6705 SBL 7730, Cl* NGC 6705 STR 495, Cl* NGC 6705 KUST 410, Gaia DR2 4252502816920746880
Седарчийн гулам Щит
Параллакс 0,4471 ± 0,0886 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар −3,385 ± 0,098 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −1,531 ± 0,111 шарахь миллиарксекунд[1]
Гуш болу седин барам 11,84[2]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 18ч 51м 5,896977781с[1], 18ч 51м 5,8969777812с[1]
ОхьатаӀар −6° 17′ 8,637581531″[1], −6° 17′ 8,637581531″[1]

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[3]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[4][5].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[6][7][8][9].

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 7 Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  2. ↑ 1 2 SIMBAD Astronomical Database
  3. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  4. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  5. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  6. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  7. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  8. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  9. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

бӀаьра нисйан
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

бӀаьра нисйан
  ХӀара  астрономех лаьцна чекхбаккханза йаззам бу. Хьоьга, йоза тодина, нисдина, гӀо далур ду проектана.
Хьост — «https://ce.wikipedia.org/w/index.php?title=RM48848&oldid=9009532»