ЖӀайрахьан шахьар
Жӏайрахьан шахьар (гӀалгӀ. жӏайрахой[1]) — гӀалгӀайн шахьар, исторехь кхоллаелла ламанан ГӀалгӀайчуьра Армхин лахенашкахь а, Терекан хьостехь. ТӀехь ЖӀайрахьан шахьаран тайпанаш деха мехкан доза ду малхбузехь хӀирийн Тагауран йукъараллица, малхбалехь – Мецхалан (Ваьппийн) шахьарца, къилбехахь – гӀалгӀайн Гилтхой тайпанца, иза тахана ГуьржиӀарамхиййчоьнан махкахь ду, къилбаседехь доза арадолу Тарскан тогӀене БуритӀе йолчу. XIX бӀешарахь гӀалгӀайн тайпанаш цхьаьнакхетаре терра ЖӀайрахьан шахьаро йоккха роль ловзийна цхьаллин гӀалгӀайн этнос кхуллуш.[2]
ЖӀайрахьан шахьаран йукъара тайпанаш нисйе бӀаьра
ЖӀайрахьан шахьаран юкъадоьлху лахара эвланашкара тайпанаш: Лахара Эзми, Лакхара Эзми, Фуртоуг, Лакхара ЖӀайрахь, Лахара ЖӀайрахь, Пхьмат.
- АхриевгӀар
- БоровгӀар
- ЛьяновгӀар
- ЦуровгӀар
- ХьаматхановгӀар
Билгалдахарш нисйе бӀаьра
- ↑ Инг.-чеч.-русск. словарь, 1962, с. 74.
- ↑ Танкиев А. Х. Ингуши. Саратов 1998.
Литература нисйе бӀаьра
- Ингушско-чеченско-русский словарь = Гӏалгӏай-Нохчий-Эрсий словарь / Сост. И. А. Оздоев, А. Г. Мациев, З. Д. Джамалханов; ред. А. А. Саламов, Б. Х. Зязиков. — ЧИ НИИ истории, языка и литературы. — Гр. : ЧИ кн-во, 1962. — 212 с. — 1000 экз.
</noinclude>