Укра́ина (шир.-оьрс. ѹкраина[1],мелла а тӀаьхьарчу хьосташкахь украйна, вкраина, окраина, окрайна[2]) — XVIII бӀешеран хьалхарчу Русехь мехкан а, гӀаланийн областийн а дозанера кхечу пачхьалкхашца долу лаьттанийн цӀераш, малхбузен европех терра марканаш (схьадаьлла лат. margo «йист»). Оцу махкахь лаьтта гӀаланех а, латтанех а йистера латта олу. Сих-сиха мостагӀий тӀелета истера бахархойх Русехь олура украинаш, украинникаш, украинахой йа йистера адамаш (украинин адамаш[1][3]. «Украина» термин «дозанан йист маьӀнехь» хаалора малхбузаславянийн меттанашкахь.

Историографехь нисйе бӀаьра

Шираоьрсийн пачхьалкхь нисйе бӀаьра

Дуьххьарлера девза ѹкраина дош Ипатьевн тептар чохь ду, иза девза XV—XVI бӀешеран испискашна йукъахь, переяславлан эла Владимир Глебович 1187 шарахь валарца: «ѡ нем же ѹкраина много постона».[4] Кхузахь йуьйцу чӀагӀонаш, Посулан чӀагӀонан асанаш[5], цара ларйора Переяславлан олалла а, йерриг Русь а половцех. 6697 (1189) шерца хаало «ѹкраина галицин, 6721 (1213) шарахь йагарйо эла Даниил Романович чекхваьлла: Брест, Угровск, Верещин, Столп, Комов «йерриг ѹкраиа а»[6].

Хьажа кхин а нисйе бӀаьра

Билгалдахарш нисйе бӀаьра

  1. 1 2 Срезневский И. И. Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам. — СПб., 1912. — Т. 3 (Р—Я). — С. 1184—1185.
  2. Словарь русского языка XI—XVII вв. / АН СССР, ИРЯ. — М.: Наука, 1987. — С. 341.
  3. Русина О. В. Україна під татарами і Литвою.(укр.) — Київ : Видавничий дім «Альтернативи», 1998. — С. 278.
  4. М. А. Максимович. Откуда идет русская земля Архивйина 2021-11-29 — Wayback Machine, 1837 год
  5. Галушко К. Україна: назва крізь віки Архивйина 2017-09-09 — Wayback Machine // Народження країни. Від краю до держави. Назва, символіка, територія і кордони України. — Харків: Клуб сімейного дозвілля, 2016. — С. 10.
  6. Ипатьевская летопись // Полное собрание русских летописей. / Под ред. А. А. Шахматова. — 2-е. — СПб, 1908. — Т. 2. — С. 653, 663, 732.
 
Викидошаман логотип
Викидошам чохь бу йаззам «украина»

Литература нисйе бӀаьра