Гендаргнойн Ӏийса

(Гендаргенойн Iиса тӀера хьажжина кхуза)
ХӀокху версин 7 хийцам талла безаш бу. ЧӀагӀйелла верси теллина (2021, 8 май).

Гендаргнойн Ӏийса (1795 шо, Гендаргана, Нохчийчоь — 1845 шеран, Хьалха-Марта, Нохчийчоь) — Имаматан эскаран хьаькамехь цхьаъ. 1840 дуьйна Имам Шемалан инарла-наиб. Хьалха-Мартан воккха стаг.

Гендаргнойн Ӏийса
Ӏелин воӀ Ӏийса
Гендаргнойн Ӏийсан каш
Гендаргнойн Ӏийсан каш
Псевдоним Наиб Ӏийса
Вина терахь 1795({{padleft:1795|4|0}})
Вина меттиг Гендаргана,Нохчийчоь
Кхелхина терахь 1845({{padleft:1845|4|0}})
Кхелхина меттиг Хьалха-Марта, Нохчийчоь
Пачхьалкх

Нохчийчоь

Имамат
Дарж Йоккха Нохчийчоьнан наиб
Куьйгалхо Малхбален а, йуккъера фронташкахь
ТӀемаш

Кавказхойн–оьрсийн тӀом 1763–1864:

Вина 1795-чу шарахь Гендаргана олуш йолчу юртахь.

1715–1740 шаршкахь Кавказхойн-оьрсийн тӀеман жигара декъашхо, 1840–1845 шаршкахь имам Шемалан инарла-наиб.

Хьажоргаш

бӀаьра нисйан

Билгалдахарш

бӀаьра нисйан
  1. Чечня и Лермонтов: о лермонтовских героях-чеченцах. Стр. 151.
  2. Д. Хожаев: Чеченцы в Русско-Кавказской войне. / Науч. ред. Т. Мазаева. — Грозный—СПб.: «СЕДА».
  3. А. Айдамиров - Хронология чеченской истории, с.55.

Литература

бӀаьра нисйан